şəvə

is. <fars.>

1. Əqiq (qiymətli daş).

2. məc. Qara. Şəvə saç. Şəvə bığ. – <Zabit:> Yox, birdən-birə o şəvə gözlər açılıb adamın üzünə baxanda Günəş qabağında polad kimi şəfəqlənib, ox kimi insanın ürəyindən keçir. E. Sultanov. Şəvə kimi – zil qara, qapqara. <Məşədi İbad:> Mən saqqalıma həna qoydum, qoymadım, həmişə qapqara şəvə kimidir. Ü. H.. <Nuriyyə:> <Leytenantın> səsini eşidib, ay işığında şəvə kimi parlayan iri, qara gözlərini görərkən diksindi. İ. Ə.. // Qara rəngli iri, qiymətli muncuq; qara kəhrəba. <Xanımın> ətəyində bir sıra əşrəfi, boynunda qızıllı şəvəsi vardı. Ç..